[Verse 1: 13.Cephe]


Bir evren var kaldırımları sağanak mavi
Üstelik bütün denizler gökyüzüne dahil
Nağmeler hicabi, korkular firari
Uzansan dokunacak kadar semâvi

Göz dökülür yalnızlara gülünmez hakire
Yalnızca ayazları can acıtır nadiren
O engameden beridir kahkahalar badire
Anlatılacak lügâtı olmayan bir badire

Kasırgalar yağdı şeh're asfaltları yıktı
Bir melâke havalandı bulutların dibinden
Gökkuşağının ortasında bir yangın çıktı
Yılgın Ağustos'lar döküldü cebimden

Yetişemediğimdendir vurdular yaftamı
Ve biçtiler mazimi riyakâri kaftanı
Ciğerlerime döktüğünde bahardan bi' katranı
Tanımış olmalıydım ben gözlerinin kaptanı

Hâlâ or'dayım, o yarım sokakta
İçi boş mermilerin kim vurdusunda
Sızısı ömrüme düşmüş sırtımdaki tokatlar
16 yıl öncesinin bahçe avlusunda

Burada birikti ölülerin soğuk inancı
Kalemin ebedi kalır, bedenin; kiracı
Şiirler dirildikçe ölüyor şairler
Burası bitmeyecek sanılanların dar ağacı

Büyük cesaret bizimki hâlâ gülebilmek
Liğme liğme bir öyküyü, sevmek ilmek ilmek
Cemal Süreyya sözünden ibaret bir yankı
Ne güzel intihar; Seninle göz göze gelmek

Kalemim senden beridir vaveylaya tutkun
Karanlığı kustukça anlaşılmaz değerii
Adından başka ilhamı yok bu nutkun
Yarası siyaha çalan bir Mavi'nin Seyr - i


[Verse 2: Azap]

Gözlerinin mavisinde seyre daldım
Senle güldüm, senle soldum, senle yandım
Çekip gitsen de ben, sende kaldım
Bozuk bir kaset gibi sürekli başa sardım

Kaçamazdım zaten çoktan boğuldum girdabında
Bir gül sakladım öldüğüm gün bil kapında belirecek
O an gökyüzü ayaklarına serilecek
Artık herşey için ''geç kaldık'' denilecek

Susarak ağla
Ya da nefret etmek için kendinde bir neden sağla
Unuttun mu?
Sanmam
Gönül; Aklının söylediği yalanlara kanmaz

Başlar sağanak ıslanır omuzlarım
Faydası yok acıyla boğuşmanın
Bedenim omuzların üstünde ruhum senle;
Dursa da kalp atışlarım