[Verse 1: VEYasin]
Çölde yağmur misali gözükür gözlere nimet, tebessümle yaklaşan yüzlere gayret
Çatık kaşların altından seyretmek net husumetleri
Kapalı kapılar arkasında tıkar kendini, benliğinle yüzleştir eleştir
Serseri ruhunu ya da durgun durumunu
Bilim kurgu değil gerçek çekilen her nefes belki unuturuz sonu
Anlaşılan yalan doğrunun koyu tonu
Yinelenen takip eller rahatlığın yolu ya da bu yolun son yolcusu
Uyan duydun soruyu
Her başlayan gün yani geçen her zaman yeni sorunların tohumu
Ama sen değiştir bu konuyu yorumu
Kendine ait basit görünüşte direnişte kilit eşit olmayan, kader Çizgisine tekerrür eden hataların eşiğine düşmektir cahillik
Bencillik kokan atılan her adımda başlara vurulan sözler gözler tarafından takip edilen düşünceler

[Nakarat: Evren Besta]
Ruhuna kelepçeyi vurdurursa, taşımazsa yollar aşınırsa ellerin başının yanındaysa
Bakışların gözyaşının yolunu tutturur
Yollar çıkmaza girerse, itilirse onurun, yitirilirse saygın, hayalin bitirilirse
Kelimeler boş kalır, bedenden seni alır

[Verse 2: Evren Besta]
Bitmedi sancılar dinmedi seslenmedi daha bana Azrail
Söylenen sözlerin ne kadarı gerçeğe dair
Şair der ki gide gele bitmedi yollar
Herkes oldu birisini kovalar
Çıkmaz yollar gözlerini bağlar, arkandan kim ağlar
Gün gelir yıkılır en büyük dağlar
Paralar kafiyeler seni parça parça dualar arşa, ayağına takılan bir kanca
Hınca hınç dolu kafalara belkide bir parça yardım
Yolun sonu olmamalı soğuk kaldırım
Sinmez kafalara düşen kor ateş
Sırttan vuran olabilir belki de kardeş
Hedefini sen seç, dünya gel geç, vur kaç yapabilir herkes
Insanoğlu dünyadaki merkez
Kaç kez gelebilir şans?
Kimisine çok kez, kimisine belki de hiç
Niçin? Haykırır insan için için
Yapılan seçim bence de yanlış sence de ama açamadık pencere
Saplanan hançere saygımı duymak gerek yoksa görmezden mi gelsek?
Sersek kaderi ipe kalın
Tatminkar mı? Şansına yağına da sos akar mı
Dar mı geldi ruhuna zindan
Kindar kilit vurur kendine bıkmadan, usanmadan
Akıp giden zaman karşısında duramaz insan sapılan yoldan kurtlara kapılan
[Nakarat: Evren Besta]
Ruhuna kelepçeyi vurdurursa, taşımazsa yollar aşınırsa ellerin başının yanındaysa
Bakışların gözyaşının yolunu tutturur
Yollar çıkmaza girerse, itilirse onurun, yitirilirse saygın, hayalin bitirilirse
Kelimeler boş kalır, bedenden seni alır

[Verse 3: VEYasin]
Hayallere uzanan ellere vurulan kelepçe
Kalmalı seçime [?] bürüyen kaygıya karşı koyamadığı gibi
Akan zamanı kavrayamadı
Tutmadı dizleri, hisleri göstermedi gerçeği
Sunduğu tebessümle yaklaş yoksa dedim herkes nefese kalarak
Yanlışa karşı koymak gerçeğe koşmak
Birilerine sormak isterdim, ne mazeretler görülür kaybolur
Kurutur, kalpleri taş tutturur, farkedenler hep susturulur
Çoğu sözler yutulur ama arkaya bakmadan unutulmalı mı?
Ardına kadar kapatılmalı mı kapılar?
Dökülen saçlar boşuna mı?
Geçen zaman tatminkar mı?
Hatayı yapan kul mu yoksa kaderi yaratan mı?

[Nakarat: Evren Besta]
Ruhuna kelepçeyi vurdurursa, taşımazsa yollar aşınırsa ellerin başının yanındaysa
Bakışların gözyaşının yolunu tutturur
Yollar çıkmaza girerse, itilirse onurun, yitirilirse saygın, hayalin bitirilirse
Kelimeler boş kalır, bedenden seni alır