Þar var Draupnir
Ok Dolgþrasir
Hár, Haugspori
Hlévangr, Glóinn
Dóri, Óri
Dúfr, Andvari
Skirfir, Virfir
Skáfiðr, Ái

Alfr ok Yngvi
Eikinskjaldi
Fjalarr ok Frosti
Finnr ok Ginnarr;
Þat mun æ uppi
Meðan öld lifir
Langniðja tal
Lofars hafat

Unz þrír kvámu
Ór því liði
Öflgir ok ástkir
Æsir at húsi
Fundu á landi
Lítt megandi
Ask ok Emblu
Örlöglausa
Önd þau né áttu
Óð þau né höfðu
Lá né læti
Né litu góða;
Önd gaf Óðinn
Óð gaf Hænir
Lá gaf Lóðurr
Ok litu góða

Ask veit ek standa
Heitir Yggdrasill
Hár baðmr, ausinn
Hvíta auri;
Þaðan koma döggvar
Þærs í dala falla
Stendr æ yfir grænn
Urðarbrunni

Þaðan koma meyjar
Margs vitandi
Þrjár ór þeim sæ
Er und þolli stendr;
Urð hétu eina
Aðra Verðandi
- skáru á skíði, -
Skuld ina þriðju;
Þær lög lögðu
Þær líf kuru
Alda börnum
Örlög seggja
Þat man hon folkvíg
Fyrst í heimi
Er Gullveigu
Geirum studdu
Ok í höll Hárs
Hana brenndu
Þrisvar brenndu
Þrisvar borna
Oft, ósjaldan
Þó hon enn lifir

Heiði hana hétu
Hvars til húsa kom
Völu velspáa
Vitti hon ganda;
Seið hon, hvars hon kunni
Seið hon hug leikinn
Æ var hon angan
Illrar brúðar

Þá gengu regin öll
Á rökstóla
Ginnheilög goð
Ok um þat gættusk
Hvárt skyldu æsir
Afráð gjalda
Eða skyldu goðin öll
Gildi eiga