{Intro}
Είχα κουραστεί να μπαινοβγαίνω στις φυλακές και άρχισα να αναρωτιέμαι για τη ζωή μου σε αυτή τη χώρα. Είχα σπαταλήσει ατέλειωτες ώρες στις αίθουσες του δικαστηρίου και στον κλεφτοπόλεμο με το κράτος. Κανένας δεν καταλάβαινε αυτά που έγραφα και όλοι με θεωρούσαν δαιμονισμένο. Ίσως γιατί νόμιζαν ότι έτσι θα απαλλαγούν από την παρουσία μου

{Verse 1}
Η παρουσία μου είναι η μόνη περιουσία μου
Μία σανίδα σωτηρίας στην Αχερουσία μου
Μία προσβολή έσχατου είδους, ποινικά κολάσιμη
Και η τιμωρία μου δεν είναι εξαγοράσιμη, γι' αυτό
Απόψε δεν θα βγω απέξω για προαύληση
Θα περιμένω να με πάρουνε για ανάκριση
Έτσι και αλλιώς, αυτά που είναι να γράψω έχουν ήδη εκδικαστεί
Μα αν χρειαστεί, το στόμα μου θα ράψω με κλοστή
Αγαπητοί μου συγκρατούμενοι, καλοί μου φίλοι
Δεν είναι ποίημα αυτό εδώ που κάποιος θα απαγγείλει
Είναι γδαρσίματα, ουλές και χαρακιές για να ακουμπάω
Για να μου λεν από που έφυγα και που θέλω να πάω
Είναι στιχάκι χτυπημένο, υποδόριο
Να ψιθυρίζουν τα παιδιά στο περιθώριο
Ή τα ρεμάλια εκείνα, τ’ άγια που 'χουν μυαλά σακατεμένα
Που αν τα ρωτήσεις ξέρουν να σου πουν κάτι για 'μένα
Απόψε καίμε όσα προανέφερα, μάλλον αρνήθηκα το Άρθρο 84
Κι αυτό γιατί κατάλαβα για ’κείνον που δειλιάζει
Στον φόβο που συνήθισε, θα αρχίσει και να μοιάζει

{Chorus:}
Αν φύγω ξαφνικά ένα πρωί, για παραβατική θα με δικάσουν συμπεριφορά
Μα εγώ στα ίσια έπαιξα τη ζωή και αρνούμαι αυτούς που πέθαναν μονάχα μία φορά
Αν φύγω ξαφνικά ένα πρωί, θα γίνω άπλα ένας αριθμός στο ποσοστό τους
Μα εγώ στα ίσια έπαιξα τη ζωή, τι να μου πει ο θάνατος τους;

{Verse 2}
Και όλοι ρωτάνε τυπικά για τη σπατάλη μου
Και τι σκατά έχω τελικά μες το κεφάλι μου
Πως την παλεύω τώρα και αν κοιμάμαι ήσυχος τα βράδια
Μα ποίος φοβήθηκε σκιές αν ζει μες τα σκοτάδια;
Γι' αυτό και πίνω για τα μάτια των εχθρών μου
Και απόψε γίνομαι η φωνή των αδελφών μου
Όσα κέρδισα σε θάρρος να μη φέρει και τα χάσω σε συνείδηση
Και σκύψω το κεφάλι μου χωρίς αντίρρηση
Με θεωρούν δαιμονισμένο κι όχι άδικα
Που κοροϊδεύω τους θεούς τους λίγο αυθάδικα
Ίσως υπολογίζουνε έτσι πως θα απαλλαγούν από την πάρτη μου
Και ενώ κατάματα κοιτούν, χτυπούν στην πλάτη μου
Και όλοι ρωτάνε τυπικά γιατί σαλτάρισα
Μα είμαι πιο βρώμικος τώρα που καθάρισα
Και αφού δεν με έκαναν να θέλω ακόμα να σκοτώσω
Υπάρχει μια περίπτωση να μου γλιτώσω
Λοιπόν απόψε που το βάρυνα ιδιαίτερα
Δεν έχω ανάγκη από το Άρθρο 84
Και αυτό γιατί αρνήθηκα την όποια ευκολία
Υπάρχει σ' ένα θάνατο από δειλία


{Chorus:}
Αν φύγω ξαφνικά ένα πρωί, για παραβατική θα με δικάσουν συμπεριφορά
Μα εγώ στα ίσια έπαιξα τη ζωή και αρνούμαι αυτούς που πέθαναν μονάχα μία φορά
Αν φύγω ξαφνικά ένα πρωί, θα γίνω άπλα ένας αριθμός στο ποσοστό τους
Μα εγώ στα ίσια έπαιξα τη ζωή, τι να μου πει ο θάνατος τους;