[Verse 1: Τσέκος]
Μία κρύα μέρα του Απρίλη, ώρα κάπου δεκατρείς
Φύτρωσα καινούργιες λέξεις σε καινούργιος ασθενείς
Αν δεν πιστέψεις στον έναν, θα πειστείς από τρεις
Κάποιος ή κανείς στη μήτρα της μηχανής
Ακούς ήχους εσωτερικής φωνής και λευκό θόρυβο
Ψάχνεις κάτι όμορφο σ' ένα όνειρο απόρρητο
Ψυχή μου, πέθανες σ' έναν ιερό πόλεμο
Κράτα τα μάτια ορθάνοιχτα, τους είναι αφόρητο
Ό,τι δεν υπάρχει, πρέπει να εφευρεθεί
Απ' τον καρκίνο ή την θρησκεία πιο πολλοί έχουν σκοτωθεί
Απ' την πύλη του παραδείσου ως τον ναό του λαού
Άγγελος του θανάτου, έκτη μέρα Θεού
Ζούμε κι ας είναι ψέμα κι ας είναι λάθος
Κάνε ό,τι κάνεις μ' αγάπη και πάθος
Χάνουμε κάτι μα παίρνουμε κάτι καλύτερο πάντα στο βάθος του χρόνου
Φεύγουν οι μέρες απότομα, κοίτα να χαίρεσαι όσα σου ‘ρθανε
Θα περάσουν κι αυτά, παρακολούθα με
Έλεγχος απόλυτος, ναρκωτικά παντού ιστός
Θήραμα ή πείραμα στο καθεστώς
Στόχος τα πόδια ή κάπου αλλού;
Ελεύθερος, αθόρυβος, έτοιμος για ντου
Σε άλλο επίπεδο, άλλο ένα παιχνίδι του μυαλού

[Chorus: Βέβηλος]
Ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια
Όσο η σκέψη είναι μια πράξη που φοβίζει κι απειλεί
Ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια
Γιατί στα πόδια το βάζουνε μονάχα οι δειλοί
Ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια
Ξέρω πως λένε ψέματα, κεραίες και καλώδια
Γι’ αυτό ποτέ δεν σημαδεύουνε στα πόδια, αφού
Tο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου, ε;
[Verse 2: Βέβηλος]
Μία κρύα νύχτα του Δεκέμβρη, ώρα κάπου στο μηδέν
Το ακυρωθέν έλαβε γνώση κατά το κοινώς λεχθέν
Δεν βρίθω ανικανότητας να σκεφτώ ανεξάρτητα
Δεν πράττω ασυνάρτητα και γράφω ασταμάτητα
Δεν είμαι εξάρτημα με πλήρη αγαθότητα
Και δρω με βεβαιότητα και παραβατικότητα
Είμαι μειονότητα απείθειας και αντίρρησης
Στον κόσμο της διαχείρισης, υπακοής και τήρησης
Δεν κατευθύνομαι από πρότυπα ενημέρωσης
Και διακατέχομαι από πνεύμα απελευθέρωσης
Δεν διαβρώνομαι από δημαγωγικές υπονομεύσεις
Χειραγώγησης του νου με απευθείας εκτελέσεις
Ζούμε αιχμάλωτοι χωρίς μιλιά, εικόνες, σκουπίδια, οθόνες, μυαλά
Φτάνουμε κάπου μα χάνουμε κάτι καλύτερο, πάντα στο τέλος θηλιά
Τρόφιμους θέλουν ισόβια, κελιά χωρίς τοίχους, κοινόβια
Πλύση εγκεφάλου, στρατόπεδα βίας, χρήση φαρμάκων ιώβεια
Έλεγχος απόλυτος με τελετές εξαγνισμού
Κι αμφιλεγόμενες μορφές του φασισμού
Συνειδητά στην διαλογή τους μένω ξέφυλλος
Δεν ελπίζω, δεν φοβάμαι, είμαι Βέβηλος

[Chorus: Βέβηλος]
Ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια
Όσο η σκέψη είναι μια πράξη που φοβίζει κι απειλεί
Ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια
Γιατί στα πόδια το βάζουνε μονάχα οι δειλοί
Ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια
Ξέρω πως λένε ψέματα, κεραίες και καλώδια
Γι’ αυτό ποτέ δεν σημαδεύουνε στα πόδια, αφού
Tο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου, ε;