Δε σε γνωρίζω απο τα κρίματα που φέρνουν οι καιροί
Ούτε ασφαλώς απο την κόψη του σπαθιού την τρομερή
Δε σ' έχω δει να ταξιδεύεις μέσα σε κεραίες
Ή να φοράς αρματωσιές χλαμύδες και σημαίες
Σε βρήκα μια νύχτα όταν σώπασαν τα ηχεία
Να στέκεσαι αμίλητη έξω απο τα πειθαρχεία
Ή να κρύβεσαι αμήχανα πίσω απ΄τους τοίχους
Ψελίζοντας συνθήματα και στίχους
Δε σε γνωρίζω απο εικονίσματα στο πιο ψηλό ταβάνι
Απο παπάδες που μαστούριασαν με το λιβάνι
Δε σ' έχω μάθει στο στρατό δεν υπηρέτησα
Ούτε τον ύμνο σου ποτέ μου τον χαιρέτησα
Έχουμε αλλάξει δυο κουβέντες στο κρατητήριο
Και πέντε γράμματα σε κάποιο επισκεπτήριο
Φάγαμε ξύλο στο τέταρτο και στο αλλοδαπών
Και μας αφήσαν νηστικούς για νύχτες στο μεταγωγών
Μοιραστήκαμε τη βρώμικη κουβέρτα υπηρεσίας
Και τη φάλαγγα όταν δήλωσα αντιρρησίας
Κάτσαμε δίπλα σε κλούβα οι δυο μας στα κλεφτά
Σε δρομολόγια απο την Κέρκυρα στα Διαβατά
Και στείλαμε μαζί το σήμα του κινδύνου
Ανεβασμένοι στη ταράτσα του Μαλανδρίνου
Ας πέταξαν στο κιούπη μας σπάσανε τα κόκκαλα
Ανθρωποφύλακες υπάλληλοι με ρόπαλα
Ράψαμε το στόμα μας σε απεργία πείνας
Βάλαμε φωτιά στο κέντρο της ακτίνας
Αντέξαμε το κρύο τα φάρμακα με δόσεις
Σε μπλέ δωμάτια σταυρούς και καθηλώσεις
Μας πλάσανε σαν να είμασταν κομμάτια πλαστελίνης
Σε εξάμηνες ενέσεις αλομπερτίνης
Παραβιάσαμε την άδεια και όρους αποφυλάκισης
Γυρίσαμε παρέα ολα τα κέντρα κράτησης
Κι ήσουν εκεί μεσ΄το κελί μου
Με τη πνοή σου στα ψηλά ντουβάρια έδινα μαχαιριά
Οι τοίχοι κι οι στίχοι σε κρύβαν μαζί μου
Για να 'σαι η δικιά μου Λευτεριά