[Verse 1]
Ξέθαψα από το σάκο μου τραγούδι από την τούφα
Κι είπα να βάλω ένα beat πάνω του να πατήσω
Βρήκα το αδειόχαρτο και λίγο πάφα-πούφα
Και το ‘στριψα στα 88 μόνος μου να καπνίσω
Τα δάχτυλά μου έδεσα και τα ‘βαλα στο σβέρκο
Γονάτισα λες κι ήτανε να ψάξουν το κελί μου
Κι ενώ μέσα μου έτρεμα, έκανα τον Αλέκο
Μην πέσουν στην καβάτζα μου και πάρουν τη ζωή μου
Αρνήθηκα ελαφρυντικά κι έντιμο βίο
Την παρουσία συνηγόρου και μαρτύρων υπεράσπισης
Γιατί το ξύλο που έτρωγα ολόγυμνος στο κρύο
Ήταν στα πλαίσια τον σωφρονισμού και της εκμάθησης
Τον πυρετό που μ’ έκαιγε νύχτες απ’ τη χαρμάνα
Το χώμα που σερνόμουνα να βρω καμιά ψλή
Προαυλισμός και κράτηση σε δύο μέτρα αλάνα
Κι επισκεπτήριο με τηλέφωνο σ’ οχτώ πόντους γυαλί
Τη μαχαιριά απ’ τον Ρεζά το 2001
Σε κείνη την εξέγερση μες στον Κορυδαλλό
Δεν τα ‘πα αλήθεια πουθενά, μα μοναχά σ’ εσένα
Μ’ ένα χαρτί πολύ απλά κι ένα στυλό

[Chorus]
Όσο πιστεύω στο hip-hop μονάχα κι ας χαθώ
Και προσκυνώ για εικόνισμα όσα στιχάκια ράβω
Πες μου γαμώ την τρέλα μου πού θα προσευχηθώ;
Σε ποιον να ‘ξομολογηθώ και πού να μεταλάβω;
Όσο πιστεύω στο hip-hop μονάχα κι ας χαθώ
Και με σταυρώνει ένα beat πάνω του το ρημάδι
Πες μου γαμώ την τρέλα μου πού να προσευχηθώ;
Που έχω ζήσει δυο ζωές μαζί του σ’ ένα βράδυ
[Verse 1]
Ξέχασα τόσα να σου πω και τόσα να σου γράψω
Μη με παρεξηγείς είν’ το μυαλό λίγο καμένο
Έτσι κι αλλιώς προτίμησα πολλά απ’ αυτά να θάψω
Άλλα εκεί που έρχομαι, άλλα όπου πηγαίνω
Τους στίχους από το "ζερβό" στα μούτρα του φασίστα
Και το "είσαι ελεύθερος κι εσύ " στην κεντρική κιγκλίδα
Το γιο σου, το καμάρι σου, που μας το παίζει αρτίστα
Και χάλασε το στόμα του φόρα παρτίδα
Το πρώτο μου βινύλιο που ‘χω για περηφάνια
Τους μάγκες που στηρίζουνε για χρόνια και το ζούνε
Το κοιμητήρι κάπου εδώ που γέμισε στεφάνια
Κι οι φίλοι μας δε μας μιλάν μονάχα μας ακούνε
Το πάρκο που αράζαμε και κάναμε κατάληψη
Τα μπατσικά που κάψαμε Πέτρου και Παύλου
Το graffiti που φτιάξαμε μια νύχτα στην Ανάληψη
Το πρώτο δικαστήριο στη μαλακία του Σταύρου
Δυο μήνες απομόνωση και τρεις στα πειθαρχεία
Για κείνο το τζαμάρισμα μια κυριάκη στην Κρήτη
Μα εγώ πάνω μου σκάλιζα όλα σου τα στοιχεία
Και κουβαλούσα μέσα μου όλο σου τον πλανήτη

[Chorus]
Όσο πιστεύω στο hip-hop μονάχα κι ας χαθώ
Και προσκυνώ για εικόνισμα όσα στιχάκια ράβω
Πες μου γαμώ την τρέλα μου πού θα προσευχηθώ;
Σε ποιον να ‘ξομολογηθώ και πού να μεταλάβω;
Όσο πιστεύω στο hip-hop μονάχα κι ας χαθώ
Και με σταυρώνει ένα beat πάνω του το ρημάδι
Πες μου γαμώ την τρέλα μου πού να προσευχηθώ;
Που έχω ζήσει δυο ζωές μαζί του σ’ ένα βράδυ