[Verse 1]
Είμαι ακόμα ζωντανός και με καθοδηγεί το βίωμα
Η αγκαλιά πάντα με πνίγει στο τελείωμα
Αυτό το πάθος με σκοτώνει κι είναι ευτύχημα
Γιατί αν δεν πέθαινα δε θα 'χα φτιάξει τίποτα
Μες στο κεφάλι έχω έναν μόνιμο εμφύλιο
Μέσα στην τσέπη το κλειδί απ' το καταφύγιο
Κι αφού το τέλος μας συνήθως είναι αιφνίδιο
Έχω επιλέξει τι θα αφήσω για ενθύμιο
Αυτό είναι τ' όνειρο που είχα από μικρό παιδί
Να μην αφήσω την απάθεια να με καταπιεί
Γι' αυτό βουρκώνω πριν ανέβω πάνω στη σκηνή
Αυτό δεν είναι συναυλία, αυτό είναι τελετή
Αυτός εδώ είναι ο θυμός που κουβαλάω
Το άδικο που βίωσα ποτέ δεν το ξεχνάω
Ήμουνα παιδάκι και δεν έβγαλα ούτε λέξη
Οι γαμημένοι που σκοτώσαν τον Αλέξη
Αυτή εδώ είναι η πληγή του παρελθόντος
Η ανάγκη να ξεθάψω μια λιακάδα από το σκότος
Για όλα τα ανήσυχα μυαλά μες στην Ελλάδα
Που αντιστέκονται στη βία αυτού του σάπιου καθεστώτος
Για τα παιδιά που δεν ακούστηκαν ποτέ τους
Και νιώθουν τα κουπλέ μου σαν ήταν κουπλέ τους
Για όσους πονάνε όταν πληγώνονται οι άνθρωποι
Κι ας μην είναι οι φίλοι τους ούτε οι οικογένειές τους
[Chorus]
Όταν πέφτεις ξανά κι η ψυχή σου πονά
Να θυμάσαι, είσαι το εφτά, είσαι το δύο, είσαι το εννιά
Κι αν τον κόσμο αυτό δεν τον νιώθουν τοξικό
Τότε εμείς που είμαστε ανήσυχοι δεν είμαστε από 'δώ

[Chorus]
Όταν πέφτεις ξανά κι η ψυχή σου πονά
Να θυμάσαι, είσαι το εφτά, είσαι το δύο, είσαι το εννιά
Κι αν τον κόσμο αυτό δεν τον νιώθουν τοξικό
Τότε εμείς που είμαστε ανήσυχοι δεν είμαστε από 'δώ

[Verse 2]
Yah, όσοι δεν άντεχαν καλά έκαναν και φύγαν
Να 'ναι καλά όπου και αν είναι όπου και αν πήγαν
Ευχαριστώ όσους στα δύσκολα σταθήκαν
Αυτός ο δίσκος είναι το επόμενο μου σύμπαν
Οι απαντήσεις μες στον άνεμο χαθήκαν
Κι εγώ τις αναζητώ μέσα από στίχους σαν τον Dylan
Το γεγονός ότι δε βλέπεις τα σημάδια
Απ' όσα βίωσες, γαμώτο, δε σημαίνει πως σβηστήκαν
Όλα αλλάξαν όταν έχασα τον έλεγχο
Έπεσα μέσα στο κενό και ήταν ατέλειωτο
Θέλεις να μάθεις τι έγινε μετά την έξοδο;
Άκου τον δίσκο από το ένα ως το εντέκατο
Απ' έξω ομίχλη και από μέσα μου λιγμός
Θα κοιτάξω λίγο ακόμα την Σελήνη να δω φως
Κι όταν φύγω από τη θύελλα σκαστός
Στο άγνωστο ανάσα για να νιώσω ζωντανός
Πείτε στον φόβο ήρθε η ώρα να τα πούμε
Τελειώσαν οι αναβολές, κάποτε δε θα ζούμε
Κοιτάω τα μάτια τους κι αλήθεια συγκινούμαι
Που είμαστε τόσο κοντά δίχως ποτέ να συστηθούμε
Καλωσήρθατε στο Βίωμα, ησυχία
Μπαίνουμε μέσα στον βυθό απ' τα ηχεία
Να μην το πείτε πουθενά, μετά τον δίσκο
Ετοιμάζουμε να βγάλουμε ταινία
[Chorus]
Όταν πέφτεις ξανά κι η ψυχή σου πονά
Να θυμάσαι, είσαι το εφτά, είσαι το δύο, είσαι το εννιά
Κι αν τον κόσμο αυτό δεν τον νιώθουν τοξικό
Τότε εμείς που είμαστε ανήσυχοι δεν είμαστε από 'δώ

[Chorus]
Όταν πέφτεις ξανά κι η ψυχή σου πονά
Να θυμάσαι, είσαι το εφτά, είσαι το δύο, είσαι το εννιά
Κι αν τον κόσμο αυτό δεν τον νιώθουν τοξικό
Τότε εμείς που είμαστε ανήσυχοι δεν είμαστε από 'δώ