(SR خشایار)
اين زندگى تشه
ولي باتو ميشه روزا بهترشه
ديگه باتوام به اين فكر نميكنم كه شايد بشه شايدم نشه
اين حسه ما همش اصله برا بقيه فقط حرفه اين رابطه هم قشنگه همم امنه
دلخورى نداريم از همم كه
كجا يه جاي خالى هست با تو توهم عين منى اون يكى نيممى جدى ميگم اينو با تو پنج تا
حساب ميشه يكى ميزنى خيلى ديدنى ايم با هم ببين اين يعنى

(همخوان)
مثل روز روشنه كه من دوست دارمت

(ساعي)
شاد بوده من اونجا بودم
گريه ابغوره من اونجا بودم
ميگفت سختيا بدجور اسونن من اونجا بودم
ميگفت از تو داغونم من اونجا بودم
ميخواست دوست صميمى من اونجا بودم
ميكرد تودل غريبى من اونجا بودم
فكر قوت قلب بود من اونجا بودم
ميگفت كمك من كو ؟ من اونجا بودم
ميداد روزيمون تپل سود من اونجا بودم
سفره كوچيك بود بزرگ بود من اونجا بودم
احساس عشق ميخواست من اونجا بودم
چه سالم چه بيمار من اونجا بودم
من اونجا بودم تا يه خرده ترسيدى
من اونجا بودم تا گم شدى تو بُعد هر چيزي
هيچ جوره اين رابطه نداره افت تدريجى حتى وقتى سرد باشه با هم پخته تر ميشيم
(مافي)
روزات آرومه باهام ارامشت من يه نفرم
تگرگ بارون يا باد مهم نيس پيشت من يه نفرم
با كى ميسازى يه لحظه قشنگ من يه نفرم
با كى ميسازى يه نقشه هدف من يه نفرم
حتى روزا سردشه به درك پشتت من يه نفرم
خودت نميدونى چه حسى هستى
مثلت نيس انرژى اصلى
يه مثال ساده از يكى مثه ما
يكى كه يكى هميشه باهاشه نميره كنار
يكى كه ذهنش باز فكر فرداشه
تو روزاى سخت بام ادامه حرفاش حسابه
سخته بياد تو هر دستى جفت شيش
شرطى بستى رو من بستى برديش