[Verse 1: Κανών]
Γενιά του χάους, οι δρόμοι σου ζητάνε να έρθεις
Οι δικοί σου να μην μπλέξεις κι η δικιά σου υποσχέσεις
Κι όταν λείπεις κάνουν όλοι υποθέσεις
Γιατί οι μπάτσοι θέλουνε να κλείσουν υποθέσεις
Και το'δαμε απ'την καλή κι απ'την ανάποδη
Από μικροί τώρα μεγάλοι λίγο πιο πολύ
Μπορεί οι πιο πολλοί να είμαστε αγράμματοι
Αλλά όταν σας στέλνουμε, πάτε αδιάβαστοι
Κι είναι αδιάβατη, γεμάτη προβλήματα η οδός
Που τρέχουμε, δε γνωρίζει σύνορα
Μετράει θύματα, μετράμε χρήματα
Για να δούμε άμα βγάζουμε τη μέρα σήμερα
Οι γείτονες κοζάρουν από το μπαλκόνι
Τα σκυλιά μου γρυλίζουν, ο καπνός μου τελειώνει
Τα σκυλιά μου γαυγίζουν, τ'αφεντικό τους δαγκώνει
Οι φασαρίες αρχίζουν, το σκατό δεν τελειώνει

[Ρεφρέν]
Γενια του χάους, οι δρόμοι είναι γεμάτοι με σκόνη
Γενιά του χάους και η αδιαφορία σκοτώνει
Γενιά του χάους, μας θέλουνε μπροστά στην οθόνη
Γενιά του χάους, αλλά δε κοιμηθήκαμε ακόμη

[Verse 2: Θύτης]
Όλη η γενιά βουτηγμένη στη λάσπη
Όταν πεθάνω για πες μου αληθινά ποιος θα κλάψει
Σκότωσε ένα ρουφιάνο πριν σε υπογράψει
Γιατί νεκροί γίνονται αδέρφια μας, ρουφιάνοι και μπάτσοι
Αυτό το χώμα που πατάς θέλει να σε σκεπάσει
Μην αφήνεις τον εγωισμό να σε ξεγελάσει
Περαστικός είσαι εδώ, μη μας το παίζεις καμπόσος
Μία ζωή σταματά, μα συνεχίζεται ο κόσμος
Δίνω μάχες με τα χέρια και το λόγο, όχι το mouse
Θ'αφήσω κάτι για ανάμνηση απ΄τη γενιά του χάους
Ας γίνει αυτή η μουσική κάτι σαν μαύρο κουτί
Μες τα συντρίμμια μας απ΄τους επόμενους να βρεθεί
Τι θα ζήταγες εσύ αν είχες μία ευχή;
Θα θελες χρήμα, θα θελες να χες καλά βολευτεί;
Θα θελες δόξα, εξουσία; τι έχεις ονειρευτεί;
Πόσο φτηνός είσαι τελικά, έχεις σκεφτεί;
[Ρεφρέν]
Γενια του χάους, οι δρόμοι είναι γεμάτοι με σκόνη
Γενιά του χάους και η αδιαφορία σκοτώνει
Γενιά του χάους, μας θέλουνε μπροστά στην οθόνη
Γενιά του χάους, αλλά δε κοιμηθήκαμε ακόμη

[Verse 3: Τζαμάλ]
Μπασταρδοκρατία από το '83
Δεν έχει αλλάξει τίποτα, χρόνια 33
Μας είπαν πως θα είχαμε κι εμείς μια ευκαιρία
Όσο τη ζωή μας παίζαν με θράσσος στη λοταρία
Ήρθες με πενήντα έψιλον απ΄τη Γερμανία
Αρπαχτή που φλερτάρει με δυο χρόνια θητεία
Δεν αντέχω να σε σκέφτομαι εκεί μέσα αδερφέ
Θα πω στη μάνα σου ότι λείπεις με γυναίκα αγκαζέ
Ένα τσαντάκι στη μέση απ'του γηπέδου τον καιρό
Ένα βρώμικο αμάξι των χιλίων ευρώ
Μία πίστη που πηγαίνει κόντρα σ'ό,τι και να δω
Έχω λόγους να τους δέρνω και να τους γαμώ
Δε μας θέλουν γιατί λένε σκεφτόμαστε πολύ
Οι αρουραίοι που στο πείραμα βγήκανε ζωντανοί
Οι τσακισμένοι των τσιμέντων, το χέρι στη σκανδάλη
Όποιος τα χάσει όλα χάνει, για σκέψου το πάλι

[Ρεφρέν]
Γενια του χάους, οι δρόμοι είναι γεμάτοι με σκόνη
Γενιά του χάους και η αδιαφορία σκοτώνει
Γενιά του χάους, μας θέλουνε μπροστά στην οθόνη
Γενιά του χάους, αλλά δε κοιμηθήκαμε ακόμη