[Verse 1]
Στο γυαλί φαρμάκι, στο τασάκι γάρο
Στο κεφάλι κάτι άρρωστο
Ψάχνω στο ψέμα τους αλήθειας ίχνος
Πως να γίνω στο αίμα τους καρκίνος
Δε με πιάνει ύπνος
Πως να ηρεμήσει μέσα μου το κτήνος
Παραμένει άγνωστο, σα καταραμένοι
Ποιά κατάντια μας περιμένει πριν απ'το θάνατο;
Ποσο στοιχίζει μια αγάπη, μια φιλία
Στην εποχή των αριθμών;
Γύρω απ'το ιστορικό κέντρο των Αθηνών
Βουλιάζουμε στο μπετόν
Εδώ δε ξημερώνει άσπρη μέρα
Το μίσος ποτισμένο στον αέρα
Ξυπνάω και φωνάζω πως γαμιέστε όλοι
Άλλο ένα πρωί Δευτέρας

[Chorus]
Δε τελειώνει το σερί μονοτονίας
Μες τη χωματερή της κοινωνίας
Περιφερειακά της Ομονοίας
Θήτα σε αποστολή αυτοκτονίας

[Verse 2]
Σκιαμαχία με τους δαίμονές μου
Πίσσα κατράμι μέσα στους πνεύμονές μου
Αμφιβολία για τις επιλογές μου
Σκλάβος στις βασανιστικές εμμονές μου
Τα σπίτια μας σύχρονοι τεκέδες
Κι η γειτονιά γέμισε χαφιέδες
Που θέλουν να μας δουν με χειροπέδες
Κι έτσι το αίμα ρέει κρύο στις φλέβες
Μαύρες μέρες και νύχτες
Γράφω μαύρες σελίδες με παγωμένους τους δείκτες
Στο ρολόι για ό,τι με τρώει από μέσα
Τόση πίεση σαν πρέσσα
Αποστολή μ'ένα μικρόφωνο
Σ'ένα ρυθμό τόσο μονότονο
Βαδίζω μόνος στο μονόδρομο
Το μονοπάτι το απότομο
[Chorus]
Δε τελειώνει το σερί μονοτονίας
Μες τη χωματερή της κοινωνίας
Περιφερειακά της Ομονοίας
Θήτα σε αποστολή αυτοκτονίας