[Verse 1]
Μέσα στην πόλη τριγυρνώ σαν άδικη κατάρα
Να σκέφτομαι πως θα πάει η επόμενη μπάρα
Βρώμικοι μπάτσοι γύρω σαν ταινία του Ferrara
Μα περπατάω με βλέμμα λες και δε δίνω δεκάρα
Όλη η ζωή μου μέσα σε δεκαέξι γραμμές
Η κορυφή από τον πάτο δύο πιθαμές
Για όλες τις ελπίδες που χουν μείνει ορφανές
Ο πόνος μέσα στο κομμάτι βαρύς αμανές
Κι εγώ χαμένος πάλι μες τα ηχοκύματα
Κι εσύ να ψάχνεις τη φιλία σε αιτήματα
Χαμογέλα για την κάμερα και πόζαρε
Βγάλε μια σέλφι τη μιζέρια σου και πόσταρε
Παίζουν χιλιάδες λόγοι που γεμίζω το ντοσιέ μου
Μια θέση για εσένα στο σκουπιδοντενεκέ μου
Πέφτουνε θύματα ενός ακύρηχτου πολέμου
Κι ίσως αυτό να είναι το τελευταίο κουπλέ μου

[Chorus]
Πάντα έβαζα το χέρι μου και έβγαζα το μάτι μου
Στο τετράδιο έβγαζα το άχτι μου
Μα ας γίνει το μελάνι μου το φαρμάκι μου
Κι ας είναι αυτό το τελευταίο κομμάτι μου
Πάντα έβαζα το χέρι μου και έβγαζα το μάτι μου
Στο τετράδιο έβγαζα το άχτι μου
Μα ας γίνει το μελάνι μου το φαρμάκι μου
Κι ας είναι αυτό το τελευταίο κομμάτι μου
[Verse 2]
Όσοι είναι δίπλα μου μετρημένοι στα δάχτυλα
Μέχρι το τέλος θα βαδίζουμε παράλληλα
Και όταν φύγω δε θέλω δάκρυα και τριαντάφυλλα
Απλά σκάστε στη μνήμη μου δύο τετράφυλλα
Έχω ένα πόνο που μου παν πως είναι χάρισμα
Πήρα το κλάμα της πόλης και το σαμπλάρισα
Η ζωή μου και το beat κι αυτό είναι τ' άθροισμα
Και πάρε αυτό το δίσκο σαν τελικό ξεκαθάρισμα
Κάθε κομμάτι μου του εαυτού μου σάτιρα
Για όσα πιστεύω ας πεθάνω σαν τον μάρτυρα
Έτσι κι αλλιώς προτιμώ τον θάνατο πριν γίνω
Μίζερος γέρος κολλημένος στα τηλεπαράθυρα
Παίζουν χιλιάδες λόγοι που η αγάπη χάθηκε
Μια θέση μόνο στην καρδιά μου για όποιον μου στάθηκε
Σε όποιον πήρε λίγο βάρος απ'την πλάτη μου
Αφιερώνω το τελευταίο κομμάτι μου

[Chorus]
Πάντα έβαζα το χέρι μου και έβγαζα το μάτι μου
Στο τετράδιο έβγαζα το άχτι μου
Μα ας γίνει το μελάνι μου το φαρμάκι μου
Κι ας είναι αυτό το τελευταίο κομμάτι μου
Πάντα έβαζα το χέρι μου και έβγαζα το μάτι μου
Στο τετράδιο έβγαζα το άχτι μου
Μα ας γίνει το μελάνι μου το φαρμάκι μου
Κι ας είναι αυτό το τελευταίο κομμάτι μου