[Chorus]
Καταχρήσεις και βία, εθισμοί και μανία
Από την εφηβεία, βίος και αλητεία
Νεύρα δίχως αιτία, μέρες δίχως ουσία
Με ελπίδα καμία, βιος και αλητεία

[Verse 1]
Σισιχά και κακό, μες στη νύχτα γυρνώ
Λες και δεν έχω σκοπό καίω πάλι μυαλό
Λες και δεν έχω προβλήματα για ν' ασχοληθώ
Σκέφτομαι ρίμες ενώ χάνομαι σ’ ένα στενό
Εδώ μιλάμε κοφτά, ειρωνικά
Έχω τους φίλους κοντά, τους εχθρούς κολλητά
Έχω το νου μου εδώ μα τη σκέψη μακριά
Από Αθήνα - Σαλονίκη, Μεδεγίν - Μπογοτά
Στο Γολγοθά, άλλη μια μέρα δίχως λεφτά
Καβατζωτά, άλλη μια μέρα στη γειτονιά
Ναρκωτικά και τρόποι για να βγάλουμε cash
Οι μπάτσοι κι οι δικηγόροι όλοι ζουν από μας
Οι φλώροι θα σε πουλήσουν στη πρώτη στραβή
Το παιχνίδι ένα, οι παίκτες πολλοί
Δυνατοί θα πει έχουμε τη ψυχή
Το παιχνίδι δεν τελειώνει, παίζουμε από μικροί

[Chorus]
Καταχρήσεις και βία, εθισμοί και μανία
Από την εφηβεία, βίος και αλητεία
Νεύρα δίχως αιτία, μέρες δίχως ουσία
Με ελπίδα καμία, βιος και αλητεία
[Verse 2]
Σισιχά και κοκό κι ας μου βγει σε κακό
Λέω ό,τι θέλω να πω - τι; - σιγά μη ντραπώ
Ήθελα κάπου να χαθώ γιατ’ είχα θυμό
Ήθελα κάπου να τα πω κι ήρθα για να σε βρω
Τί λέει; Είμαι ταπί, δεν εχω χαρτί
Έχω ψαχτεί, δεν έχω χαθεί, με λένε Κωστή
Κι έχω ροπή, κλίση προς τη καταστροφή
Ό,τι αγαπάω με προδίδει και μετά με μισεί
Τί λες; Δε πιστεύω όσα λεν οι γραφές
Φτιάχνω εικόνες με τις ρίμες, με στίχους γραμμές
Δεν εμπιστεύομαι κανένα, δε ζούμε το χτες
Είμαι φτιαγμένος για ν’ αντέξω μέρες όπως αυτές
Που όλα πάνε στραβά, όμως τα φέρνω-κατά
Το στομάχι είναι κόμπος κι η γροθιά μου σφιχτά
Στο μυαλό μας πολλά, στα λεφτά μας βρωμιά
Στο θάνατο μας λουλούδια, στη ζωή μας σκατά

[Chorus]
Καταχρήσεις και βία, εθισμοί και μανία
Από την εφηβεία, βίος και αλητεία
Νεύρα δίχως αιτία, μέρες δίχως ουσία
Με ελπίδα καμία, βιος και αλητεία

Καταχρήσεις και βία, εθισμοί και μανία
Από την εφηβεία, βίος και αλητεία
Νεύρα δίχως αιτία, μέρες δίχως ουσία
Με ελπίδα καμία, βιος και αλητεία
[Outro]
Μες του μυαλού μου τα στενά κάπου σε μία γωνία
Πιάνω κουβέντα, μιλάω με την αμφιβολία
Αναρωτιεμαι τι θα γίνει, ποιος είναι η λεία
Όμως το φάρμακο μ’ αφήνει, αυτό ειν’ άλλη ιστορία