[Intro]
Πάρ' το

[Verse 1]
Χόρτο σε τρίμα, πείνα σε χρήμα, χρόνος στο τμήμα
Χαμένος, κάπου μέσα στο ποίημα χωμένος
Το μένος χρώμα κι ο δρόμος βαμένος
Σα ξένος, τη μία θύτης και την άλλη θύμα
Κρίμα, που δεν υπάρχει κάτι
Δεν υπάρχει αλήθεια, δεν υπάρχει αγάπη
Όχι, είναι το εγώ μας θεός
Κι ο Θεός με γυρισμένη την πλάτη
Λάθη, γεμάτος ο τόπος και πάθη και πάνε στράφη
Αν κάποιος το κακό δε πάθει πώς θα μάθει; Πώς; Έ;
Ό,τι είναι να ‘ρθει άστο να ‘ρθει
Άλλος την ιστορία πλάθει, κι άλλος τη γράφει
Το νου! Ξυράφι, κεφάλι ξερό, έχω
Χρυσάφι σε μαύρο ψυχή σε λευκό
Πάντα, είμ’ ένας λόγος να μη θέλεις να μπώ
Κάνε τον έξυπνο, όσο κάνω το χαζό

[Chorus]
Κάνε τον έξυπνο, κάνε τον έξυπνο
Όσο κάνω τον χαζό, όσο κάνω τον χαζό
Κάνε τον έξυπνο, κάνε τον έξυπνο
Όσο κάνω τον χαζό, όσο κάνω τον χαζό
[Verse 2]
Δουλειά με βρωμιά, πρέζα κιλά, μπάτσοι κρυφά
Μπάτσοι που σκοτώνουν παιδιά - για πλάκα
Αστεία χοντρά, λόγια φτηνά, ως τα άκρα
Όσοι το ζούνε στη μέση λεφτά
Νόμος και τάξη, φόβος στη πράξη, κόσμος στη φτιάξημ
Το stuff στο αμάξι, πίσω οι μπάτσοι
Μπροστά η στραβή, μετά η στενή, μετά ποτατί
Φανάρι θ’ ανάψει, νιώθεις εντάξει;
Το ποιος αλλάζει, το πως ούτε καν
Το χρήμα αλλάζει χέρια, σ’ αλλάζει στο μπαμ
Βέρια, μαχαίρια πουλάν, όπλα πουλάν
Τα χέρια τρυπάν, ανθρώποι πεινάν, Αθήνα “Βιετνάμ”
Έχουμε πόλεμο, θυλιά στο λαιμό
Ειν’ η ανάγκη μας μεγάλη και το ήθος μικρό
Μίσος, το πνεύμα νεκρό, στο έργο αυτό
Κάνε τον έξυπνο όσο κάνω τον χαζό