[Verse 1]
Ημουν μικρός μ΄ άδειο κεφάλι, άδεια τσέπη και αλώνιζα
Ο,τι και να ήθελες να γίνεις το κανόνιζα
Τότε πίναμε τα γάρα με γλυκόριζα
Στην πλατεία δεν πίστευαν τις ρίμες που ξεστόμιζα
Ήμουν εκεί όταν το μνήμα σου στόλιζαν
Τότε κατάλαβα τα πράγματα θα ζόριζαν
Χώθηκα στα βέρια πιο βαθυά μέχρι που μ΄ έδεσαν
Μα τα κελιά τους τελικά δεν με σωφρόνησαν
Στα δύσκολα δεν μίλησα όταν οι μπάτσοι ρώτησαν
Κι αυτό στη γειτονιά οι μάγκες το αναγνώρισαν
Εχω φτάσει ως εδώ και κάποιοι απόρρησαν
Δεν με είχαν για ικανό μα λάθος τους πληροφόρησαν
Τώρα τους χαλάω τα σχέδια που κανόνιζαν
Σα να είμαι ο ξενοδόχος που δεν υπολογίζαν
Δεν τα βάζεις με αυτό, όπως νόμιζαν
Και ακόμα και αν δεν χρώσταγαν τώρα ξοφλήσαν

[Chorus]
Σε αυτους τους καιρούς
Είμαστε αληθινοί κι έτσι κάνουμε εχθρούς
Είμαστε ζωντανοί μα μας θέλουν νεκρούς
Έχουμε μάτια ανοιχτά δεν προσκυνάμε θεούς(x2)

[Verse 2]
Η Αθήνα ειναι παγίδα, ο λόγος μου λεπίδα
Το style χειροβομβίδα, όπου πατώ πατρίδα
Όλα αυτά που είδα, στο δρόμο μου πυξίδα
Δεν ξέρουνε τι κρύβω κάτω απ την επιδερμιδα
Το κάνω αυτό για τα παιδιά με ποινικό μητρώο
Και θα ΄μαι mc σίγουρα αν είμαι ό,τι τρώω
Για ό,τι έκανα δεν παριστάνω τον αθώο
Αυτή η πόλη μ΄ έχει μεταμορφώσει σε ζώο
Ξέρω παιδιά που κουβαλάνε κέρατα μαζί τους
Και θα σε τρύπαγαν για την διασκέδαση τους
Παγιδευμένος μέσα στο σκοτάδι νιώθω
Σαν τον Ιωνά μέσα στην κοιλιά του κήτους
Τι να μου πεις; Όταν πήγαινες εγώ ερχόμουν
Δεν το ξεχνώ αλλά δεν ζω μέσα στο παρελθόν μου
Θέλω να τρέξω μπροστά κι έχω λίγους στο πλευρό μου
Μόνο δυο φίλους καλούς και τον ξάδερφο μου

[Chorus]
Σε αυτους τους καιρούς
Είμαστε αληθινοί κι έτσι κάνουμε εχθρούς
Είμαστε ζωντανοί μα μας θέλουν νεκρούς
Έχουμε μάτια ανοιχτά δεν προσκυνάμε θεούς(x2)