[Verse 1]
Έλα μαζί μου, γυρνώ τον κόσμο
Τα σόδομα να μας φανερωθούν στον δρόμο, στον χρόνο
Για όλα εκείνα που δεν σ' αφορούν, μην κάνεις λόγο
Ο καθένας να κοιτά τη δουλειά του, το 'χουμε νόμο
Σ' έχει πνίξει το μπετό και ψάχνεις χώρο
Με αγάπη φυλάς την καρδιά για να την κάνεις δώρο
Όπου πιστεύεις ότι θα άξιζε τον κόπο. Σε νιώθω
Το σώμα δύναμη και η γνώση το όπλο
Σε πάθη δίνεσαι, χάνεις τον στόχο
Μην μπερδεύεις την ανάγκη με την εμμονή
Όλοι ζητάμε την ηδονή
Εξάλλου όλοι βγήκαμε από ένα μουνί
Κι έτσι θέλουμε την αλήθεια γυμνή
Είσαι ό,τι φαίνεσαι ή μας πουλάς εικόνα; Θα φανεί
Είναι γνωστό πως πάντα στο τέλος την πατάνε οι καλοί
Κι έτσι καλύτερα μουνόπανο, παρά κάτω απ' τη γη
Είναι επιβίωση η ικανότητά σου για προσαρμογή
Σ' αυτόν τον κόσμο βία και αίμα μόνο
Μην ψάχνεις για στοργή

[Chorus]
Έχουμε χρέος να φέρουμε σε πέρας την αποστολή
Μάτια δεκατέσσερα, θάνατος στη στροφή
Είν' η ζωή μικρή, οι πειρασμοί πολλοί
Κι εσύ είσαι πόλεμος γιατί ποτέ δεν ήσουνα παιδί
Ένα κομμάτι μου πέθανε εκεί που το μυαλό βρήκε τη γαλήνη
Η πόλη παγετός και καμίνι
Σ' έτρεφε μίσος κι έγινες αγρίμι, ποιοι είν' εκείνοι;
Γάμα τους όλους, μόνο ο θεός μπορεί να σε κρίνει
[Verse 2]
Μέτρα λάθη, μετά από τόσες στραβές έχεις μάθει πού το πάει
Δεν είναι σινεμά, το πράγμα κάποτε χαλάει
Κι όλοι γίνονται καπνός όπου φυσάει
Ο καθένας για την πάρτη του κι ένας που σ' τη φυλάει
Ψυχραιμία, δεν ήταν η πρώτη, ήταν άλλη μία
Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις τώρα, ό,τι λέει η συμφωνία
Δεν εκτίμησε καμία, ζήτησε κι άλλη ευκαιρία
Κοίτα να 'σαι διακριτικός, δεν θέλουμε φασαρία
Πυρετός στην αστική σου φυλακή, οι δρόμοι καίνε, έξω δεν παίζει λογική
Βρες το νόημα, δεν ήταν όλη σου η ζωή
Απλώς έφαγες κόλλημα και τώρα μπορείς να το ξεπεράσεις
Όλοι περνάμε φάσεις
Κι έχεις να δεις ακόμα πολλά μέχρι να γεράσεις
Εσύ παίζεις για τη νίκη ρε, δεν σε παίρνει να χάσεις
Έχεις όραμα και στόχους για να πιάσεις
Πέρασες από κόλαση και παλιοκαταστάσεις

[Chorus]
Έχουμε χρέος να φέρουμε σε πέρας την αποστολή
Μάτια δεκατέσσερα, θάνατος στη στροφή
Είν' η ζωή μικρή, οι πειρασμοί πολλοί
Κι εσύ είσαι πόλεμος γιατί ποτέ δεν ήσουνα παιδί
Ένα κομμάτι μου πέθανε εκεί που το μυαλό βρήκε τη γαλήνη
Η πόλη παγετός και καμίνι
Σ' έτρεφε μίσος κι έγινες αγρίμι, ποιοι είν' εκείνοι;
Γάμα τους όλους, μόνο ο θεός μπορεί να σε κρίνει