[Verse]
Δε φοβάμαι να πεθάνω, φοβάμαι μη δεν το 'ζησα
Μην το 'χα αλλά το 'χασα και μην το σκότωσα
Με ελάχιστη αντοχή και λίγο παρελθόν στα μάτια
Ανέβηκα ένα-ένα τα μισά σκαλοπάτια
Την πρώτη κόπια της Φαβέλας την έθαψα στον κήπο μου
Έπειτα προσευχήθηκα να πιάσουνε τον στίχο μου
Τους άκουσα να σιγοτραγουδάνε απ' τα μπαλκόνια
Και τους είδα να κρεμάνε παπούτσια από τα κορδόνια
Κι όταν τέλειωσε κι αυτή η πρωινή προσευχή
Οι μέρες γίνονταν 'βδομάδες κι οι 'βδομάδες οργή
Έτσι άνοιξα το βήμα για τη δεύτερη στροφή
Κι είναι γραμμένο σε μιά τρύπα χωρίς να διαφημιστεί
Ο ρουφιάνος είναι σαν τον κλεπτομανή
Κάθε που ρουφιανεύει γεμίζει με ηδονή
Δικάστηκες δύο κακουργήματα, άλλο ένα εκκρεμεί
Αλλά στα μάτια μας, μουνί, δεν έχεις αναστολή
30αρίσαμε σε δουλειές του ποδαριού
Του αγχωμένου ύπνου και κρύου ξυπνητηριού
Να σπουδάσω τα παιδιά μου για να γίνουν μετανάστες
Ή να τους μάθω πώς να κινούνται στις πιάτσες;
Από το Greca Intifada στην ανάπηρη Ελλάδα
12μηνη σκλαβιά με άλλοθι μία 'βδομάδα
Νεύρα στο τιμόνι κι όλο πέφτεις σε ψαχτήρια
Κι αυτό γιατί φοράς Βουλγάρικη πινακίδα
Δεν κοιμάσαι πλέον γιατί γνώρισες τη φρίμπα
Κι αυτοί που σ' αγαπάνε συζητάν γι' αυτό το χρήμα
Κλειστοφοβικές αίθουσες δικαστηρίων
Επιχειρήματα εισαγγελέων γελείων
Φουσκωτοί στα δρομολόγια των λεοφορείων
Και σπίτια σε πινάκια ειρηνοδικείων
Δε γουστάρω τα εφέ και τα περίεργα ρεφρέν
Σαμποτάρω το παιχνίδι μέσα από το terrain
Μα οταν γράφω δεν μπορώ μετά να κοιμηθώ
Είμαι γεμάτος υπερένταση και θέλω να τα πω
Βάζω το beat και το ραπάρω ώσπου να 'ρθει το πρωί
Και νιώθω σαν να γάμησα μέσα στη βροχή
Το είδωλό μου στον καθρέφτη του παλιού ασανσέρ
Ένα κιτρινισμένο βιβλίο για το Κιλελέρ
Τα χέρια να βρομάνε από τα γάντια της προπόνησης
Και λύτρωση την ώρα της συσκότισης