[Verse 1: Τζαμάλ]
Εθνική Οδός, αίμα και χρυσός
Όταν σκέφτομαι τι έχω, λέω «Δεν είμαι μοναχός»
Έχω τον σεβασμό της Μέκκας, το γέλιο μιας γυναίκας
Μιά καψούρα για το κύπελλο που δε φτάνει κανένας
Δύο φίλους που θα πάρουν τηλέφωνο όταν χάνομαι
Απ' αυτούς θα 'χω να πιάνομαι
Έχω το ψώνιο μέσα μου, ό,τι και να λέω
Πες μου ένα κουπλέ στ' αυτί κι ας είναι το τελευταίο
Θέλω να γεράσω ακούγοντας μουσικές
Και να λέω «Αυτό γαμαέι, για ποιον είναι; Για πες»
Θέλει ψυχραιμία στα πάνω, στομάχι στα κάτω
Και σωστή χρήση του φόβου σου - Cus D'Amato
Λένε η εκδίκηση δε 'ναι δικαιοσύνη
Εγώ λέω «Ποιος είναι αυτός που θα το κρίνει;»
Ανοίξαμε τον ασκό του Αιόλου πιτσιρίκια
Και κάνω τον σταυρό μου όταν πληρώνω τα νοίκια
Φωτογραφίες δεν πετάω στα σκουπίδια
Μ' ανθρώπους που δεν αγαπάω δεν κάνω ταξίδια
Είμαι φυλακισμένος, χρόνος ενεστώτας
Περπάτησα την Κόλαση και ήρθα κολυμπώντας
Δεν μπορώ να δω την κατεύθυνση της ρότας
Απ' το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μόριας
Το μόνο που επείγει είναι να βαδίσουμε
Με πόση αμαρτία είμαστε εντάξει να ζήσουμε;
Βάλαμε μάσκες, κρυφτήκαν τα χαμόγελα
Γράφω την πραγματικότητα, και πίστεψέ με, το 'θελα
Μ' ακούνε ξημερώματα παραμιλώντας ονόματα
Τους δείχναμε την Γκουέρνικα και κάποιοι κοιτούσαν τα χρώματα
Θα το βάζουν σαν παλιό Mundial
Albiceleste μέσα στο Monumental
Θα το βάζουν σαν παλιό Mundial
Albiceleste μέσα στο Monumental
[Chorus: Τζαμάλ]
Η πατρίδα που θέλουν να αγαπήσω με σιχαίνεται
Νιώθω σαν γιος ενός μαλάκα γονιού
Θέλω την αποδοχή του, το κρύβω να μη φαίνεται
Έχω μονάχα τις υποχρεώσεις του γιου
Αυτό το γράφω ξημερώματα
Όταν σε γκαρσονιέρες παραμιλάνε ονόματα
Θέλω την αποδοχή του, το κρύβω να μη φαίνεται
Έχω μονάχα τις υποχρεώσεις του γιου

[Verse 2: Hatemost]
Κι ο μικρός στον δρόμο πρέπει ν' αμυνθεί
Ο γλυκός ο θάνατος να μην τον βρει
Το θες, μικρέ μου, εσύ το σίδερο
Κοίτα το αύριο να σε βρει καλύτερο (yah, yah, yah, yah, yah, yah)
Το πάρκο που αράζεις έχει ρουφιάνους, δεν το ξέρεις
Γι' αυτό μας βλέπεις δε μιλάμε πολύ
Εσύ που μιλάς πολύ κι εδώ τα κέρατα θα φέρεις
Και σήμερα έξω οι μπάτσοι είναι πολύ, ε
Bombonera, La Bombonera
Πάμε για να σηκωθεί η Ελλάδα στον αέρα
Ξέρουνε τι κάνουμε λένε οι ασφαλίτες
Ζωναντοί και σήμερα, χίλιες κι μία νύχτες
Εο, εο, λέγε με εθισμένο
Μα όσο ζω μαθαίνω, bro μου, ξέρω τι θέλω
Τα τσιμέντα καίνε και με νιώθουν τα ξεφτέρια
Τα πουλιά μιλάνε, δεν ξέρουν από νταλαβέρια
Μες στο hustle κάθε μέρα
Τα τηλέφωνα απενεργοποιημένα
Το κακό αν θες στ' αλήθεια να νικήσεις
Το κακό στα μάτια πρέπει να αντικρίσεις
Η γενιά μου δε ζητάει αποδείξεις
Ό,τι γράφεις στα χαρτιά σου ξέρουμε αν θα το στηρίξεις
[?] κάνουμε μόδα την τέχνη
Και ζούμε μια ζωή παράνομα, αν θες βγάλε με ψεύτη, ποζέρι
Καίνε τα ντουβάρια, πάμε στην ταράτσα
Φτιάχνουμε τη σκάλα που θα φτάσουμε τα άστρα
Είπα καίνε τα ντουβάρια, πάμε στην ταράτσα
Είναι έτοιμη η σκάλα που θα φτάσουμε τα άστρα, έι
[Chorus: Τζαμάλ]
Η πατρίδα που θέλουν να αγαπήσω με σιχαίνεται
Νιώθω σαν γιος ενός μαλάκα γονιού
Θέλω την αποδοχή του, το κρύβω να μη φαίνεται
Έχω μονάχα τις υποχρεώσεις του γιου
Αυτό το γράφω ξημερώματα
Όταν σε γκαρσονιέρες παραμιλάνε ονόματα
Θέλω την αποδοχή του, το κρύβω να μη φαίνεται
Έχω μονάχα τις υποχρεώσεις του γιου